Άλλο "στρατιώτης" και άλλο "στρατιωτάκι" λέει η Ντόρα....

Το μεγάλο comeback!

Η επικράτηση του Αντώνη Σαμαρά και η Προεδρία του στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες θα φαινόταν σαν όνειρο ακόμα και για τον ίδιο... Ο Αντώνης Σαμαράς μετά από την οδυνηρή αποχώρησή του από το κόμμα και την απουσία του από την πολιτική όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε όχι μόνο να επιστρέψει, αλλά να δείξει σε όλους εκείνους που τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν, ότι είναι ακόμη ζωντανός (πολιτικά), πιο δυνατός από ποτέ. Παρέμεινε στο περιθώρειο που τον οδήγησε το άδοξο πείραμα της “Πολιτικής άνοιξης” και έδειχνε πριν από μερικά χρόνια να πιστεύει και ο ίδιος ότι η πολιτική του σταδιοδρομία τελειώσε κάπου μέσα στη δεκαετία του '90.

Στον αντίποδα η κ. Μπακογιάννη έδειχνε πολιτικά δυνατή, με επικοινωνιακό και χαρισματικό προφίλ και έτοιμη από κάθε άποψη, μιας και είχε περάσει από όλα τα πολιτικά επίπεδα, να αντικαταστήσει τον Κώστα Καραμανλή. H συμμετοχή της όμως σε όλες τις ανεπάρκειες και αστοχίες της προηγούμενης Κυβέρνησης ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που την έκαναν την σύνδεσή της με μία Ν.Δ. παλιά, γηρασμένη, απομακρυσμένη από τη βάση της και απαράδεκτα αυθάδη απέναντι στον ψηφοφόρο που την εμπιστεύτηκε, αναπόφευκτη. Και ήταν αναπόφευκτη γιατί η ίδια είχε επιλέξει τη σύνδεσή της με αυτή τη Ν.Δ. Η ίδια είχε επιλέξει να στηρίξει σε κάθε περίπτωση το κόμμα της, να μην απομακρυνθεί από αυτό και να το πάρει στις πλάτες της με όλα του τα λάθη.

Πίστεψε ίσως ότι ο κόσμος είναι ακόμα αγγιστρωμένος σε μία παλία νοοτροπία κλειστά κομματική. Στην άποψη ο πιστός Νεοδημοκράτης είναι πιστός με την έννοια του θρησκευτικού πιστού στο όνομα της Ν.Δ. και του Καραμανλή. Ο κόσμος ευτυχώς απέδειξε το αντίθετο. Και η άποψη ότι ο βασικός λόγος ήττας της κ. Μπακογιάννη ήταν το γεγονός της οικογενειακής της καταγωγής είναι τουλάχιστον αφελής. Ο κόσμος απέδειξε ότι ψηφίζει πάνω από αυτά τα κριτήρια. Απέδειξε εμπράκτως ότι θα μπορούσε να έχει συγχωρέσει την κ. Μπακογιάννη για αμαρτήματα που δεν είναι καν δικά της αν πίστευε πραγματικά ότι άξιζε την θέση του αρχηγού. Όπως άλλωστε συγχώρεσε τον κ. Σαμαρά για “αμαρτήματα” του παρελθόντος, δικά του και αρκετά σοβαρά...

Να λοιπόν που στην πολιτική, όσο κι αν όλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για έναν φτιαχτό, στημένο κόσμο, όλα ανατρέπονται! Και αυτό γιατί έχουμε το σημαντικό δεδομένο του κόσμου που πάντα λέει την πρώτη και την τελευταία λέξη. Αυτή τη φορά ήταν πραγματικά συγκινητικό το πόσο ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας έδειξε ότι θέλει την αλλαγή για το κόμμα του. Το ίδιο το κόμμα της Ν.Δ., που πλήγωσε τον ψηφοφόρο του όταν δεν ανταποκρίθηκε σε αυτά που περίμενε, τον έκανε να αγανακτήσει τόσο πολύ ώστε να ζητήσει δια της ψήφου του την εκ βάθρων ανανέωση. Μία νέα σελίδα στην πολιτική του τόπου ανοίγεται με τους συμφοιτητές και παλιούς συγκάτοικους Γ.Παπανδρέου και Α. Σαμαρά να βρίσκονται σε απέναντι μπαλκόνια και να κρατούν στα χέρια τους το μέλλον της Ελλάδας. Θα έχει πραγματικά τεράστιο ενδιαφέρον να τους παρακολουθήσουμε να το διαχειρίζονται, με νωπή, ισχυρή εντολή από τον λαό και για τους δύο...

Manolos...

exw vare8ei na vlepo an8ropous na xrisimopoioun kai na pistevoun sto xrima toso poli gia na tous kanoun na anevoun stin epiepdo stin koinwnia kai sta matia twn allwn
argoun na katalavaoun oti o kaliteros tropos gia na ta xrisimopoihseis einai na agorazeis ebeiries( me tin kali enoia:) ) pou 8a ziseis kai 8a se kanoun pio....plousio se aftous pou aksizoun ana ine dipla sou ....

Τα τρία αγκάθια της Μπακογιάννη

Κάποιοι, όχι λίγοι, περίμεναν το Συνέδριο της Ν.Δ. ώστε να την δουν να ανακάμπτει, να συζητά, να θέτει τις βάσεις για την επόμενη ημέρα ως Αντιπολίτευση της χώρας. Δυστυχώς το κόμμα, τους άφησε να περιμένουν...

Εκτός από κάποιες επιφανειακές ίντριγκες δεν ακούσαμε κάτι καινούργιο. Η κυρία Μπακογιάννη τόνισε για μία φορά ότι "ήταν πάντα εκεί" και ότι πρέπει να ξανακερδίσει η Ν.Δ. τον κεντροδεξιό ψηφοφόρο που της "έκλεψε το ΠΑΣΟΚ", ώστε να ανέβουν παλι στην εξουσία. Ο κύριος Σαμαράς τόνισε την ανάγκη να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, αφήνοντας σαφείς υπαινυγμούς για τον τρόπο που χειρίστηκε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και την υπόθεση του Σχεδίου Ανάν κατά την θητεία της η κυρία Μπακογιάννη και τόνισε επίσης ότι πρέπει να επιστρέψουν οι "δεξιοί" ψηφοφόροι στο κόμμα τους. Κανείς τους δεν μας είπε όμως το γιατί. Γιατί πρέπει ο ψηφοφόρος να γυρίσει; Τι έχει αλλάξει στη Ν.Δ.; Τα λόγια φυσικά είναι περιττά για τον κύριο Ψωμιάδη, ο οποίος έμπλεξε στη συζήτηση ακόμη και τη "μάνα του Καραμανλή" και ήταν πραγματικά αυτή τη φορά εκτός συναγωνισμού.

Όλα δείχνουν ότι παρόλα τα ευτράπελα του Συνεδρίου θα πάμε σε ένα ντέρμπι των δύο βασικών υποψηφίων. Η κυρία Μπακογιάννη, ενώ αρχικά έδειχνε να έχει μεγάλο προβάδισμα φαίνεται τώρα να είναι μόνο μία ανάσα μπροστά από τον κύριο Σαμαρά αλλά και να έχει χάσει στον δεύτερο γύρο, σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις Κυριακάτικων εφημερίδων. Σύμφωνα με τις απόψεις που έχουν επικρατήσει η κυρία Μπακογιάννη φαίνεται να έχει τρία τρωτά σημεία που ίσως τελικά την φέρουν αντιμέτωπη με ένα δυσάρεστο αποτέλεσμα.

Πρώτα από όλα οι ευθύνες της για την ήττα της 4ης Οκτωβρίου. Εκτός του ότι ήταν από τους πρώτους που υποστήριξαν τον Καραμανλή στην απόφασή του να πάει σε πρόωρες εκλογές, ήταν και ένα πολύ σπουδαίο στέλεχος της προηγούμενης Κυβέρνησης η οποία έχασε με δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Ήταν χωρίς αμφιβολία συνυπεύθυνη για την εντελώς αρνητική κυβερνητική πολιτική. Δεύτερον είναι το "δαχτυλίδι", το οποιο θεωρήθηκε από κάποιους ότι πήρε κρυφά από τον Καραμανλή και το γεγονός ότι πολλοί υποστηρίζουν ότι η ίδια διαθέτει μέσα στο κόμμα μηχανισμούς που την στηρίζουν. Το γεγονός ότι κυριαρχούσε η φημολογία πως μετά την απομάκρυνση Καραμανλή πάμε στην εκλογή Ντόρας και το ότι η τελευταία έχει μέσα στο κόμμα τους "δικούς της" ήταν ένα μειονέκτημα που αναμφίβολα την έκανε να χάσει οπαδούς. Τρίτον και κυριότερον είναι η επικρατούσα άποψη ότι η κυρία Μπακογιάννη, χωρίς να μπορεί κανείς να στηρίξει με αποδείξεις το επιχείρημα αυτό, βρίσκεται κοντά στα μεγάλα συμφέροντα. Το κατά πόσο στέκουν τα τρία αυτά σημεία και το κατά πόσο τελικά όντως θα επηρεάσουν την εκλογή της θα φανεί σύντομα.

Και οι τρεις υποψήφιοι στο Συνέδριο τόνισαν όλοι ότι έγιναν λάθη, γενικώς. Ότι πρέπει να γίνει πολιτική κουβέντα και να βρουν τα αίτια της ήττας, γενικώς. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν ότι τα έκαναν όλα καλά και σχεδόν ότι φταίει ο κόσμος που δεν τους ψήφισε. Η απουσία "πολιτικής κουβέντας" δε, τονίζεται συνεχώς και από όλους. Πως μεταφράζεται όμως η πολιτική κουβένττα τελικά; Θα συζητήσουν για τα τον προϋπολογισμό του κράτους και το έλειμμα που άφησαν πίσω; Για τα σκάνδαλα επί των ημερών τους; Θα αποδωθούν επιτέλους ευθύνες; Υπάρχει κανείς μέσα στο κόμμα που να θέλει να συζητήσει γι αυτά τα θέματα; Θα γίνει συζήτηση για τα προβλήματα της χώρας, από εδώ και πέρα και θα προτείνουν λύσεις; Θα μιλήσουν για τα ζητήματα αυτά πρακτικά ώστε να καταλάβουμε κι εμείς τις ιδεολογικές διαφορές τους, αν υπάρχουν, ή θα περιοριστούν στον να λένε συνεχώς ότι πρέπει να γίνει γενικά "πολιτική κουβέντα"; Μέχρι στιγμής πάντως, η συζήτηση κυμαίνεται γύρω από το παρελθόν, από την περίοδο '90-'93 και από το πως ο καθένας μέχρι τώρα έχει υπηρετήσει την παράταξη. Το παρελθόν είναι σημαντικό, όχι όμως καθοριστικό. Καθοριστικό είναι το μέλλον. Είναι καλό να αναλύει κανείς το παρελθόν, αλλά αν μένει μόνο σε αυτό τότε δεν είναι πολιτικός αλλά ιστορικός, χρήσιμος για την επιστήμη αλλά όχι πρακτικός για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας.

Το τέλος των stage η αρχή της εκκαθάρισης

Προχωρώντας προς το τέλος του Οκτώβρη, η νέα και «απαστράπτουσα» Κυβέρνηση δείχνει πλέον να έχει συνηθίσει τα νέα της καθήκοντα αλλά και να έχει δει, σε κάποιους τομείς, τα πρώτα μαύρα σύννεφα να πλησιάζουν. Ένας από τους φακέλους που άνοιξαν ήταν το εργασιακό, που έκανε πρωταγωνιστές την περασμένη εβδομάδα τα «παιδιά των stage». Οι 20.000 νέοι άνθρωποι, που δούλευαν ανασφάλιστοι για ψίχουλα και το δημόσιο που πρέπει να καθαρίσει επιτέλους από τις απαράδεκτες νοοτροπίες του ρουσφετιού, βρίσκονται απέναντι ως αντιμαχόμενες ιδέες... Η αλήθεια τις περισσότερες φορές και σε όλες τις κοινωνικές συγκυρίες βρίσκεται κάπου στη μέση.

Η μία πλευρά του ζητήματος είναι εκείνη των παιδιών, τα οποία χωρίς αμφιβολία αισθάνονται αδικημένα, γιατί δουλεύαν με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας, με εργοδότη τους ένα κράτος που τα αφήνει ανασφάλιστα και τα βαφτίζει (κατά συμφέροντα κάθε φορά) άλλοτε «γαλάζια» και άλλοτε «πράσινα». Πράγματι στην πλειοψηφία τους κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των δημοσίων υπηρεσιών, φυσικά με εξαιρέσεις, και πληρώνονταν με ελάχιστα χρήματα, χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει. Ξημέρωσε λοιπόν μία μέρα που ήρθε η Κυβέρνηση, όπως είχε έρθει μία άλλη στο παρελθόν να τους προσλάβει, να τους δείξει την πόρτα της εξόδου.

Από την άλλη όμως, όχι εντελώς άδικα. Όλο και πιο δυνατά ακούγονται οι φωνές των ανθρώπων τον τελευταίο καιρό που θέλουν πλέον να καθαρίσει το δημόσιο, να γίνει η αρχή ώστε να σταματήσουν να λειτουργούν «παραθυράκια» που ευνοούσαν την καλλιέργεια της νοοτροπίας του ρουσφετιού από γενιά σε γενιά.

Γιατί είναι αντιφατικό ο έλληνας να καταργιέται και να απαξιώνει το δημόσιο, αλλά ταυτόχρονα να ζητάει απεγνωσμένα να βολευτεί όπως όπως σε μία από τις θέσεις του... και είναι λυπηρό να ακούει κανείς νέους ανθρώπους να λένε «ας έβρισκα παράθυρο να μπω στο δημόσιο», ενώ θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα πολεμούσαν αυτές τις λογικές. Και είναι τέλος ελαφρώς αλλαζονικό, να έχει καταλάβει κανείς μία θέση με την πρόφαση της εργασιακής εμπειρίας, με άλλο σκοπό στο πίσω μέρος του μυαλού του, με αμφισβητούμενα κριτήρια προσόντων, με πλήρη επίγνωση των άθλιων δεδομέων της εργασίας που αναλαμβάνει και με αδιαφορία για την αξιοκρατία και ευκαιρίες άλλων ανθρώπων που παλεύουν για την ίδια θέση μεσω της ευθείας οδού. Έτσι το μέτρο για κατάργηση των προγραμμάτων stage, κρίθηκε σκληρό αλλά και ταυτόχρονα αναπόφευκτο. Το δημόσιο πρέπει επιτέλους να απαγγιστρωθεί από όλον αυτό τον θηριώδη μηχανισμό του «κονέ» και ταυτόχρονα να θέσει τις βάσεις για μία πιο δίκαιη αξιολόγηση στους κόλπους του.

Για να είναι ολοκληρωμένα σωστό το κράτος απέναντι στον πολίτη θα πρέπει τα παιδιά αυτά να λάβουν τουλάχιστον ένα μικρό κομμάτι ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες τους, με όποιον τρόπο τέλος πάντων τις προσέφεραν, και είτε να ασφαλιστούν για τα δεδουλευμένα τους είτε να μοριοδοτηθούν, όσοι όντως κάλυπταν πάγιες θέσεις στις υπηρεσίες, είτε τελικά να αποκτήσουν το ελάχιστο δικαίωμα των απολαβών από τον ΟΑΕΔ. Να βρεθεί δηλαδή μία μέση λύση που να δίνει την ευκαιρία να γίνει μία κατηγοριοποίηση των απολυμένων, ώστε να μην βράσουν όλοι στο ίδιο καζάνι.

Τέλος το μέτρο, θα πρέπει να ακουλουθηθεί σύντομα από ένα επόμενο μέτρο και το επόμενο από ένα μεθεπόμενο, το οποίο θα πηγαίνει την εξυγείανση του δημοσίου ακόμη ένα βηματάκι πιο πέρα, ώστε να φτάσουμε κάποια στιγμή στο επιθυμητό αποτέλεσμα... Αυτό είναι το να αποκτήσουμε μετά κόπων και βασάνων, έναν δημόσιο τομέα που να λειτουργεί με αξιοκρατία και υπό φυσιολογικούς όρους, όπως σε όλα τα υπόλοιπα μέλη της σύγχρονης Ευρώπης.

Καλλιρόη

Manolis ...

"stamata na girnas giro apo tis troxies ton allwn kai ftiakse ena diko sou planiti me tis dikes sou dinameis kai aftopepi8isi kai kane tous allous na girnoun giro sou ...it feels so much better!''

Πολιτικός πολιτισμός και υπερβολή

Πολιτικός πολιτισμός Καραμανλή. Πολιτική γενναιότητα ο λόγος του απέναντι από τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης. H μόνιμη διάθεσή μας για υπερβολή.

Η στήριξη του Καραμανλή στην Κυβερνητική πολιτική, αν δεν αποτελεί ένα πολιτικό επικοινωνιακό τέχνασμα, είναι περισσότερο ένδειξη ταπεινότητας, παρά γενναιότητας. Πως θα μπορούσε να μην είναι κανείς συναινετικός και κατευναστικός όταν τα ταμεία, τα οποία βρήκε άδεια η Κυβέρνηση, τα έχει αδειάσει ο ίδιος; Δεν θα ήταν γραφικότητα να κάνει κανείς επιθετικές δηλώσεις νέα Κυβέρνηση που κερδίζει σήμερα τόσο μεγάλο ποσοστό αποδοχής από την κοινωνία; Η κριτική για την κριτική, όπως κάνει για παράδειγμα το ΚΚΕ, είναι ανεπίκαιρη και ο κύριος Καραμανλής φαίνεται να το έχει καταλάβει. Αυτό λέγεται λογική, όχι γενναιότητα, όχι πολιτικός ηρωισμός.

Φυσικά θα μπορούσε κανείς να θέσει ως αντεπιχείρημα ότι η συναινετική πολιτική είναι δείγμα πολιτισμού, είναι δείγμα καλής πρόθεσης και ότι η δημοκρατική αντιμετώπιση της αντιπολίτευσης δεν μπορεί παρά να συμβάλλει στο ομαλό κλίμα που επικρατεί από τις εκλογές και μετά. Είναι αλήθεια. Η απαλλαγή της πολιτικής από τις κομματικές παροπίδες και από την πολιτική χαιρεκακία, σίγουρα είναι ένα ευχάριστο βήμα. Είναι ένα λιθαράκι στον διάλογο επιτέλους με δύο συνομιλητές και όχι, όπως συνηθιζόταν μέχρι τώρα με δύο ομιλητές και χωρίς ακροατή. Είναι όντως βασικό αλλά συνάμα έπρεπε να είναι αυτονόητο.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που η Ν.Δ. και ο Κ.Καραμανλής αντιμετωπίζουν από αυτή τη σκοπιά τα πράγματα. "Ειλικρίνια" ονόμασαν την εξαγγελία των αντιλαϊκών μέτρων προεκλογικά, "ευθύτητα" την παρουσίαση των άδειων ταμείων και την πτώση της ανάπτυξης της χώρας από το 4% στο πλην, "ηρωισμό" την πολυαναμενόμενη παραίτησή του. Το να είναι κανείς ειλικρινής, ευθύς και ήρωας, προϋποθέτει κι άλλες αρετές εκτός από την ομολογία των σφαλμάτων του, των οποίων μάλιστα είναι υπό αμφισβήτηση η αθωότητά τους. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει στον Καραμανλή είναι η ικανότητά του να κερδίζει την υποστήριξη όλων των συνεργατών του και αν όχι να βγαίνει σχεδόν αλώβητος από τις διαδικασίες, τουλάχιστον να πέφτει πάντα στα μαλακά.
Καλλιρόη

Σήμερα κατάλαβα ότι...

ότι κερδίζεις, όποια σου επιτυχία, πρέπει να την αξιολογείς με βάση τις θυσίες που έχεις κάνει για αυτή. Ότι αποκτάς χωρίς θυσίες, δεν το κέρδισες, σου χαρίστηκε και μπορεί ανα πάσα στιγμή να στο πάρουν πίσω.

Καλλιρόη

ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ!

Ο Καραμανλής βιάζεται να φύγει και δηλώνει ότι 8 του Νοέμβρη θα είναι πλέον παρελθόν για τη Ν.Δ. Που ξανακούστηκε να θέλει ο Πρόεδρος να φύγει και οι υπόλοιποι να τον κρατάνε; Ο Ψωμιάδης λέει δήλωσε ότι τον θέλει αρχηγό. Ταυτόχρονα βέβαια δήλωσε υποψήφιος Πρόεδρος στη θέση του...
Στη Ν.Δ. σιγοψηθυρίζεται ότι θέλει να συσπειρώσει κοινό γύρω από το όνομά του και ύστερα λίγο πριν το Συνέδριο να την κάνει σιγά σιγά από την πίσω πόρτα, εκβιάζοντας με όπλο το κοινό που θα έχει προλάβει να μαζέψει. Ο στόχος του; Φυσικά η Δημαρχεία της Θεσσαλονίκης. Θα εκβιάσει λένε ότι θα στηρίξει μόνο όποιον του τάξει τον Δημαρχειακό θώκο. Τα στελέχη της Ν.Δ. όμως δεν φαίνονται πρόθυμα να "παίξουν" το παιχνίδι του και φωνάζοντάς τον "λαγό", τον αδειάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Κανείς δε θέλει να μπλέξει με τις μηχανοραφίες του. Μοιάζει με το παιδάκι στο σχολείο που οι συμμαθητές του βγάζουν παρατσούκλια, το κοροϊδεύουν και του βάζουν κιμωλία στην καρέκλα. Ο ίδιος βέβαια είπε, όταν άκουσε πως τον είπαν "γραφικό", ότι δεν στέκεται κανείς 28 χρόνια στην πολιτική αν είναι γραφικός... Όχι κύριε Ψωμιάδη! Αν δεν είναι γραφικός δεν στέκεται...

Kαλλιρόη

Γιώργος και Συνεργάτες

Ο συνήγορος του Πολίτη τόσα χρόνια ήταν κρυμμένος μέσα στα γραφειοκρατικά του καθήκοντα, μακριά από τον ενεργό ρόλο που του άξιζε. Τώρα ξυπνάει από τη χειμερεία νάρκη του και καλείται να αναδείξει όλα τα κωλύμματα της δημόσιας διοίκησης ώστε να αρχίσει το έργο της πάταξης της διαφθοράς. Η κίνηση σωστή, επιβραβεύτηκε από όλες τις πλευρές.

Η κίνηση επίσης της κατάργησης του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης στα δικά μου άπειρα αυτιά ακούστηκε θετική. Στην είδηση της κατάργησης, αναρωτήθηκα γιατί θα έπρεπε να υπάρχει αυτό το Υπουργείο, ποιες ακριβώς ήταν οι αρμοδιότητές του και σε ποιο βαθμό μπορούσε να προσφέρει κάτι στο θέμα της FYROM. Με τον ίδιο τρόπο που το κράτος διαχειριζόταν την κατάσταση μέσω του Υπουργείου Μακεδονίας μπορεί να τη διαχειριστεί μέσω ενός μεγαλύτερου, πιο ενιαίου Υπουργείου στην Αθήνα. Με την ίδια λογική και με κριτήρια γεωγραφικά γιατί να μην υπήρχε και Υπουργείο Αιτολοακαρνανίας φερ' ειπείν; Από την άλλη βέβαια, η κατάργηση του Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, θέλω να πιστεύω πως δεν θα σημάνει και την κατάργηση της Μακεδονίας και της Θράκης γενικως... Βασική προϋπόθεση.

Η καινούρια Κυβέρνηση Παπανδρέου και Συνεργατών ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών μας. Αυτό είναι καλό από τη μία πλευρά, από την άλλη όμως θέλει τεράστια προσοχή από πλευράς τους. Μη μας κακομάθουν και πολύ και ύστερα περιμένουμε να δούμε τα πάντα σε αυτή τη χώρα να λύνονται ως δια μαγείας. Το μικρό καλάθι είναι καλύτερο καμιά φορά. Χωράει λιγότερα, αλλά την κάνει τη δουλειά του.

Καλλιρόη

ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΕΚΛΟΓΩΝ

1. ΨΩΜΙΑΔΗΣ. Είναι να μην το βάλλει στόχο ο Νομάρχης. Στηρίζουμε Ζορό με χίλια, και τον παρακαλούμε αντί να μιλήσει στο Συνέδριο, καλύτερα να τραγουδήσει...

2. ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ. Mιλάμε για φάρδος όχι αστεία. Εκπρόσωπος Τύπου είχε αναδειχτεί επειδή είχε αποχωρήσει ο Ρουσόπουλος. Βουλευτής τώρα βγήκε επειδή παραιτήθηκε ο Σουφλιάς. Μη τον δούμε και Πρόεδρο στο τέλος τέλος έτσι όπως την κάνουν όλοι σιγά σιγά.

3. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ. Κάθε μέρα Κυριακή! Βόλτες, φαγοπότια, ΡRO... αυτή είναι ζωή ε;

4. ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. Στο ΠΑΣΟΚ μοιράζουν καρέκλες, στη Ν.Δ. μοιράζουν καρεκλιές!

5. ΣΟΥΦΛΙΑΣ. Παραιτήθηκε και δήλωσε ότι θέλει να αναπνεύσει εκτός πολιτικής. Μόνο να τον ενημερώσουν να μην πάει προς Ανατολική Αττική και Γραμματικό για αέρα... Ούτε προς Ηλεία, ούτε προς Μεσηνεία, ούτε προς Χαλκιδική. Μασκούλα οξυγόνου συνίσταται σε αυτές τις περιπτώσεις.

6. ΤΑ ΜΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ. Αν ξανακούσουμε για σηκωμένα μανίκια από στέλεχος του Πασόκ θα βγούμε από τα ρούχα μας. Εντάξει πέτυχε το επικοινωνιακό προεκλογικό προφίλ αλά εργατικού πλην τίμιου αρχηγού. Λίγη φαντασία... σηκώστε τα μπατζάκια για αλλαγή.

7. ΣΠΗΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΣ. Έκανε έξοδο ο Αρούλης από το Υπουργείο. Το φύλαγε, το φύλαγε το μυστικό και 4 μερες πριν τις εκλογές του το ξεφούρνησαν.

8. Ν.Δ. Αρχίζει το ξεκατίνιασμα. Πήραμε κόκα κόλα και ποπ κορν, περιμένουμε με τόση αγωνία.......μη μας απογοητεύσετε!΄

9. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ. Τι θα γίνει κ. Παυλόπουλε; Θα περιμένουμε πολύ; Άντε ουστ.

10. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ. Έγραψε πάλι. Τον Γιωργάκη εποπτεύουν οι Αμερικάνοι λέει από το Χίλτον! Ήταν η πρώτη του αντιπολιτευτική του δήλωση. Ελπίζουμε να μην είναι οιωνός για την αντιπολίτευση που σκοπευέι να ασκήσει όλη την τετραετία. Πόσο να αντέξουμε;

Kαλλιρόη

για την 4η Οκτωβρίου

Κυριακή, ημέρα εκλογών.
Η μέρα εξελίσσεται ειρηνικά. Με ήσυχη διαδικασία, χωρίς τους καθιερωμένους τσακωμούς των μεν και των δε. Χωρίς χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και πισώπλατα μαχαιρώματα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια. Ο κόσμος την Κυριακή ψήφισε με μία βουβή τελευταία ελπίδα: ότι αυτή τη φορά επιλέγει το σωστό. Ψήφισε με το βλέμμα στην αλλαγή και περιμένει αυτή τη φορά πράξεις, κρίνοντας πολύ πιο αυστηρά το νέο αρχηγό από ότι κάθε άλλο αρχηγό στο παρελθόν. Κι αυτό γιατί μέχρι πρόσφατα δεν πίστευε στις ικανότητές του, με αποτέλεσμα τώρα να στέκεται απέναντί του να περιμένει το πρώτο του λάθος για να τον κατακρίνει ξανά. Το στοίχημα των εκλογών ξεκινάει από την ημέρα προκήρυξής τους και τελειώνει με το κλείσιμο της κάλπης. Το μεγαλύτερο στοίχημα, αυτό που αφορά όλους μας, είναι αυτό της επόμενης μέρας...
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου.
Είναι η μέρα που πρέπει πάση θυσία να ξεκινήσουν οι εργασίες για τις αλλαγές, τις οποίες ο κόσμος περιμένει να δει να αγγίζουν την καθημερινότητα του. Να τον επηρεάζουν άμεσα και να μην περιορίζονται αυτή τη φορά σε υποσχέσεις ή αριθμητικές εξαγγελίες. Δεν ανέχεται και δεν αντέχει αυτή τη φορά να δώσει χρόνο προσαρμογής. Περιμένει να δει τα μέλη της νέας Κυβέρνησης «να σηκώνουν τα μανίκια» από τις πρώτες 100 ημέρες, όπως υποσχέθηκαν. Οι πολίτες περιμένουν να δουν την οικονομία να ανακάμπτει σιγά – σιγά. Περιμένουν ευκαιρίες για τους νέους. Περιμένουν να δουν τη χώρα να απλώνει το χέρι της για να φτάσει λίγο πιο κοντά στην Ευρώπη.
Μετά την χαρά για τη νίκη, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί πόσο μεγάλη ευθύνη έχει πέσει πάνω στους ώμους του και πόσο δύσκολο θα είναι να αναγεννηθεί από τις στάχτες της η «καμένη» γη που άφησαν πίσω τους οι προκάτοχοί του. Αυτοί που έφυγαν σαν κυνηγημένοι και λογικά αναμένεται να χαθούν το επόμενο διάστημα στις εσωτερικές τους διεργασίες ανασύνταξης. Το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αναγκαστικά θα καρπωθούν τη μεγάλη δυσαρέσκεια της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην προηγούμενη κυβερνητική πολιτική, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα, τη στασιμότητα, την οργή από τις συνεχόμενες ανεύθυνες επιλογές, την αθέτηση υποσχέσεων, τη συγκάλυψη σκανδάλων και την ανοχή απέναντι στην απαράδεχτη συμπεριφορά στελεχών.
Τα «μανίκια» του Παπανδρέου πρέπει να σηκωθούν τόσο, ώστε τα χέρια να είναι ελεύθερα άλλοτε για να δουλέψουν σκληρά, άλλοτε για να ρίξουν μπουνιές στα θηρία της διαφθοράς και των συμφερόντων και άλλοτε για να χτυπήσουν με δύναμη το τραπέζι επιβάλλοντας την παρουσία του αρχηγού. Η κατάσταση είναι εναντίον του. Το όραμά του για πρόοδο του κράτους, η εντιμότητα που έχει δείξει μέχρι στιγμής και η επιμονή του στον στόχο των αλλαγών όμως, παρά τις δυσκολίες που θα βρει στο δρόμο του, είναι η μόνη μας ελπίδα.

Καλλιρόη