Τα τρία αγκάθια της Μπακογιάννη

Κάποιοι, όχι λίγοι, περίμεναν το Συνέδριο της Ν.Δ. ώστε να την δουν να ανακάμπτει, να συζητά, να θέτει τις βάσεις για την επόμενη ημέρα ως Αντιπολίτευση της χώρας. Δυστυχώς το κόμμα, τους άφησε να περιμένουν...

Εκτός από κάποιες επιφανειακές ίντριγκες δεν ακούσαμε κάτι καινούργιο. Η κυρία Μπακογιάννη τόνισε για μία φορά ότι "ήταν πάντα εκεί" και ότι πρέπει να ξανακερδίσει η Ν.Δ. τον κεντροδεξιό ψηφοφόρο που της "έκλεψε το ΠΑΣΟΚ", ώστε να ανέβουν παλι στην εξουσία. Ο κύριος Σαμαράς τόνισε την ανάγκη να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, αφήνοντας σαφείς υπαινυγμούς για τον τρόπο που χειρίστηκε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και την υπόθεση του Σχεδίου Ανάν κατά την θητεία της η κυρία Μπακογιάννη και τόνισε επίσης ότι πρέπει να επιστρέψουν οι "δεξιοί" ψηφοφόροι στο κόμμα τους. Κανείς τους δεν μας είπε όμως το γιατί. Γιατί πρέπει ο ψηφοφόρος να γυρίσει; Τι έχει αλλάξει στη Ν.Δ.; Τα λόγια φυσικά είναι περιττά για τον κύριο Ψωμιάδη, ο οποίος έμπλεξε στη συζήτηση ακόμη και τη "μάνα του Καραμανλή" και ήταν πραγματικά αυτή τη φορά εκτός συναγωνισμού.

Όλα δείχνουν ότι παρόλα τα ευτράπελα του Συνεδρίου θα πάμε σε ένα ντέρμπι των δύο βασικών υποψηφίων. Η κυρία Μπακογιάννη, ενώ αρχικά έδειχνε να έχει μεγάλο προβάδισμα φαίνεται τώρα να είναι μόνο μία ανάσα μπροστά από τον κύριο Σαμαρά αλλά και να έχει χάσει στον δεύτερο γύρο, σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις Κυριακάτικων εφημερίδων. Σύμφωνα με τις απόψεις που έχουν επικρατήσει η κυρία Μπακογιάννη φαίνεται να έχει τρία τρωτά σημεία που ίσως τελικά την φέρουν αντιμέτωπη με ένα δυσάρεστο αποτέλεσμα.

Πρώτα από όλα οι ευθύνες της για την ήττα της 4ης Οκτωβρίου. Εκτός του ότι ήταν από τους πρώτους που υποστήριξαν τον Καραμανλή στην απόφασή του να πάει σε πρόωρες εκλογές, ήταν και ένα πολύ σπουδαίο στέλεχος της προηγούμενης Κυβέρνησης η οποία έχασε με δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Ήταν χωρίς αμφιβολία συνυπεύθυνη για την εντελώς αρνητική κυβερνητική πολιτική. Δεύτερον είναι το "δαχτυλίδι", το οποιο θεωρήθηκε από κάποιους ότι πήρε κρυφά από τον Καραμανλή και το γεγονός ότι πολλοί υποστηρίζουν ότι η ίδια διαθέτει μέσα στο κόμμα μηχανισμούς που την στηρίζουν. Το γεγονός ότι κυριαρχούσε η φημολογία πως μετά την απομάκρυνση Καραμανλή πάμε στην εκλογή Ντόρας και το ότι η τελευταία έχει μέσα στο κόμμα τους "δικούς της" ήταν ένα μειονέκτημα που αναμφίβολα την έκανε να χάσει οπαδούς. Τρίτον και κυριότερον είναι η επικρατούσα άποψη ότι η κυρία Μπακογιάννη, χωρίς να μπορεί κανείς να στηρίξει με αποδείξεις το επιχείρημα αυτό, βρίσκεται κοντά στα μεγάλα συμφέροντα. Το κατά πόσο στέκουν τα τρία αυτά σημεία και το κατά πόσο τελικά όντως θα επηρεάσουν την εκλογή της θα φανεί σύντομα.

Και οι τρεις υποψήφιοι στο Συνέδριο τόνισαν όλοι ότι έγιναν λάθη, γενικώς. Ότι πρέπει να γίνει πολιτική κουβέντα και να βρουν τα αίτια της ήττας, γενικώς. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν ότι τα έκαναν όλα καλά και σχεδόν ότι φταίει ο κόσμος που δεν τους ψήφισε. Η απουσία "πολιτικής κουβέντας" δε, τονίζεται συνεχώς και από όλους. Πως μεταφράζεται όμως η πολιτική κουβένττα τελικά; Θα συζητήσουν για τα τον προϋπολογισμό του κράτους και το έλειμμα που άφησαν πίσω; Για τα σκάνδαλα επί των ημερών τους; Θα αποδωθούν επιτέλους ευθύνες; Υπάρχει κανείς μέσα στο κόμμα που να θέλει να συζητήσει γι αυτά τα θέματα; Θα γίνει συζήτηση για τα προβλήματα της χώρας, από εδώ και πέρα και θα προτείνουν λύσεις; Θα μιλήσουν για τα ζητήματα αυτά πρακτικά ώστε να καταλάβουμε κι εμείς τις ιδεολογικές διαφορές τους, αν υπάρχουν, ή θα περιοριστούν στον να λένε συνεχώς ότι πρέπει να γίνει γενικά "πολιτική κουβέντα"; Μέχρι στιγμής πάντως, η συζήτηση κυμαίνεται γύρω από το παρελθόν, από την περίοδο '90-'93 και από το πως ο καθένας μέχρι τώρα έχει υπηρετήσει την παράταξη. Το παρελθόν είναι σημαντικό, όχι όμως καθοριστικό. Καθοριστικό είναι το μέλλον. Είναι καλό να αναλύει κανείς το παρελθόν, αλλά αν μένει μόνο σε αυτό τότε δεν είναι πολιτικός αλλά ιστορικός, χρήσιμος για την επιστήμη αλλά όχι πρακτικός για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας.