για την 4η Οκτωβρίου

Κυριακή, ημέρα εκλογών.
Η μέρα εξελίσσεται ειρηνικά. Με ήσυχη διαδικασία, χωρίς τους καθιερωμένους τσακωμούς των μεν και των δε. Χωρίς χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και πισώπλατα μαχαιρώματα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια. Ο κόσμος την Κυριακή ψήφισε με μία βουβή τελευταία ελπίδα: ότι αυτή τη φορά επιλέγει το σωστό. Ψήφισε με το βλέμμα στην αλλαγή και περιμένει αυτή τη φορά πράξεις, κρίνοντας πολύ πιο αυστηρά το νέο αρχηγό από ότι κάθε άλλο αρχηγό στο παρελθόν. Κι αυτό γιατί μέχρι πρόσφατα δεν πίστευε στις ικανότητές του, με αποτέλεσμα τώρα να στέκεται απέναντί του να περιμένει το πρώτο του λάθος για να τον κατακρίνει ξανά. Το στοίχημα των εκλογών ξεκινάει από την ημέρα προκήρυξής τους και τελειώνει με το κλείσιμο της κάλπης. Το μεγαλύτερο στοίχημα, αυτό που αφορά όλους μας, είναι αυτό της επόμενης μέρας...
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου.
Είναι η μέρα που πρέπει πάση θυσία να ξεκινήσουν οι εργασίες για τις αλλαγές, τις οποίες ο κόσμος περιμένει να δει να αγγίζουν την καθημερινότητα του. Να τον επηρεάζουν άμεσα και να μην περιορίζονται αυτή τη φορά σε υποσχέσεις ή αριθμητικές εξαγγελίες. Δεν ανέχεται και δεν αντέχει αυτή τη φορά να δώσει χρόνο προσαρμογής. Περιμένει να δει τα μέλη της νέας Κυβέρνησης «να σηκώνουν τα μανίκια» από τις πρώτες 100 ημέρες, όπως υποσχέθηκαν. Οι πολίτες περιμένουν να δουν την οικονομία να ανακάμπτει σιγά – σιγά. Περιμένουν ευκαιρίες για τους νέους. Περιμένουν να δουν τη χώρα να απλώνει το χέρι της για να φτάσει λίγο πιο κοντά στην Ευρώπη.
Μετά την χαρά για τη νίκη, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί πόσο μεγάλη ευθύνη έχει πέσει πάνω στους ώμους του και πόσο δύσκολο θα είναι να αναγεννηθεί από τις στάχτες της η «καμένη» γη που άφησαν πίσω τους οι προκάτοχοί του. Αυτοί που έφυγαν σαν κυνηγημένοι και λογικά αναμένεται να χαθούν το επόμενο διάστημα στις εσωτερικές τους διεργασίες ανασύνταξης. Το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αναγκαστικά θα καρπωθούν τη μεγάλη δυσαρέσκεια της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην προηγούμενη κυβερνητική πολιτική, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα, τη στασιμότητα, την οργή από τις συνεχόμενες ανεύθυνες επιλογές, την αθέτηση υποσχέσεων, τη συγκάλυψη σκανδάλων και την ανοχή απέναντι στην απαράδεχτη συμπεριφορά στελεχών.
Τα «μανίκια» του Παπανδρέου πρέπει να σηκωθούν τόσο, ώστε τα χέρια να είναι ελεύθερα άλλοτε για να δουλέψουν σκληρά, άλλοτε για να ρίξουν μπουνιές στα θηρία της διαφθοράς και των συμφερόντων και άλλοτε για να χτυπήσουν με δύναμη το τραπέζι επιβάλλοντας την παρουσία του αρχηγού. Η κατάσταση είναι εναντίον του. Το όραμά του για πρόοδο του κράτους, η εντιμότητα που έχει δείξει μέχρι στιγμής και η επιμονή του στον στόχο των αλλαγών όμως, παρά τις δυσκολίες που θα βρει στο δρόμο του, είναι η μόνη μας ελπίδα.

Καλλιρόη